Nie mam siły...

Czuję się bezsilna, zmęczona i sfrustrowana...
Nie opłakalismy jeszcze Zuzi, a jak tak dalej pójdzie to Nastka dołączy...
Od kilku dni nie chce jeść wcale. Znów schudła, znów wygląda fatalnie...
A już była silniejsza. Pchała się na dwór tak, że ciężo ją było powstrzymać, ale o tym pisłam TU.
Potem zaczęła sobie wskakiwać na ławę w kuchni.

Zaczęłam robić porządki z futerkiem. Tu Guśka ogląda co to takiego.

To tylko część kołtunów które z Nastki wyczesałam. A na niej niestety jeszcze bardzo dużo tego, bo większość futerka to kołtun.
Załamanie przyszło gdy wiosna, nie bacząc na Nastki fatalną formę, upomniała się o zachowanie gatunku. Kota zaczęła zawodzenia pod drzwiami. W poniedziałek dostała hormony, bo nie ma innej formy zatrzymania rujki w jej stanie. Ale apetyt nie wrócił...
Karmię ją na siłę strzykawką. Kto choć raz to robił wie jaka to "przyjemność". Podaję kroplówki i leki wzmacniające. Nienawidzę kłucia, ale nie mam wyjścia, bo Mąż jest w delegacji...
Nastka znów się słania. Ale wczoraj jakoś wlazła na kocią szafkę i spała z Guśką w koszyku, a potem przeniosła się na koci regał i tam spała do rana. Niestety rano musiałam jej pomóc zejść. Próbowała sama, ale jak to zobaczyłam to się wystraszyłam.
Była też wczoraj chwilkę na dworze. Pod kontrolą, ale bardzo chciała wyjść. Sma już nie wiem czy dobrze robię trzymając ja na siłę w domu... Patrzy na mnie z takim wyrzutem. Może powiennam pozwolić jej odejść?
Po prostu nie wiem co robić...
Tyllko łzy same płyną...

Dobrego dnia Wam życzę.

P.S. Bardzo serdecznie dziękuję za wsparcie, dobre myśli i wszystkie wpisy pod poprzednim postem. DZIĘKUJĘ!