Nasza Mitusia też.
Oto dowody ;)
O Mitusi(Aksamitce vel Rudej) pisałam TU. Kotka miała iść do adopcji, ale bardzo długo nie dawała sie głaskać, dotknąć, podejść do siebie. Bardzo długo zdobywałam jej zaufanie i w zasadzie jestem jedyna osobą do której przychodzi i chce się głaskać. Raz wskoczyła na kolana mojej Mamie, ale to wszystko. Mężowi pozwala sie pogłaskać, ale często poprzedzone jest to ucieczką i syczeniem. A potem mruczy, głupol jeden. Ona jest takim bardziej kocim kotem, nie ludzkim (wiecie co mam na myśli ;) ). Postanowiliśmy, że nie będziemy jej narażać po raz kolejny na stres związany ze zmiana miejsca i ludzi. Pojawiła się razem z Żabcią i obie zostały. Widać tak miało być, bo dobrze nam razem :)
Wygląda na to, że będzie wiosna :) Szkoda tylko, że zimy nie było.
Słonka Wam życzę :D
Koty to naprawdę fantastyczne zwierzęta :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Oj tak :)
UsuńSerdeczności
Jak dobrze, że Mitusia zostaje z Wami :))))))
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Nie ośmieliłabym się fundować jej kolejny raz stresu związanego ze zmianą miejsca. Mogłoby się to źle skończyć.
UsuńJest fantastyczna! :)
OdpowiedzUsuń:D. Zasatanwaim się czy jej powtórzyć... Jeszcze mi wpadnie w samozachwyt ;)
UsuńBez kotów świat nic nie jest wart.
OdpowiedzUsuńDom bez kota to nie dom - przekonałam się.
Pozdrawiam Ania
Coś w tym jest. A jak juz się raz "wpadanie" w koty, to koniec :D
UsuńPrzesłodki kociak!!! A z tym całkowicie się zgadzam, kociaki wszędzie znajdę jakieś swoje miejsca, przekonałam się nieraz.
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam:))
Kociak pierwsza klasa, mam trzech urwisów i wciąż zaskakują mnie pomysłami.
OdpowiedzUsuńJeśli można w cokolwiek wejść, na pewno tam wejdą, jeśli to będzie tylko w małej części im to wystarczy do szczęścia.
Byle się choć łapa zmieściła ;)
Usuńhihihih 100% kota:))
OdpowiedzUsuńAno :)
Usuń