Aromatycznie, pysznie i do tego szybko

Czyli korzenne muffinki z czekoladą :)
Będą jak znalazł po powrocie ze spaceru.

U nas wyszło dziś słonko i choć zimę ktoś na razie gdzieś ukrył, to pójdziemy na spacer. Pierwszy od tygodnia, bo synek chorował. Ale, że jest już lepiej, więc sie przewietrzymy troszkę.

Żeby zrobic te muffinki potrzebujemy:
12 kostek czekolady mlecznej, które poczakają aż zrobimy ciasto.
Sypkie składniki
250g mąki
2 łyżeczki mielonego kardamonu
2 łyżeczki mielonego anyżku
2,5 łyzeczki proszku do pieczenia
0,5 łyżeczki sody oczyszczonej
I to sobie mieszamy w jednej misce.
W dugiej wymieszamy mokre czyli:
1 jajo
130g cukru
80ml oleju roślinnego (dałam słonecznikowy)
250g jogurtu naturalnego
75 ml zimnej, mocnej kawy

Do płynnych składników dodajemy suche i mieszamy łyżką, aż się wszystko połączy.
Do zagłebień w blaszce muffinowej wkładamy papilotki i wypełniemy je połową ciasta. Na tym układamy po kostce mlecznej czekolady i przykrywamy resztą ciasta. Pieczemy ok. 20-250 min w 180 stponiach (bez termoobiegu). Zostawiamy w blaszce na 5 minut, potem wyjmujemy. Możemy ozdobić, ale my wolimy bez dodatków.

W zeszłym tygodniu powstała wersja z masa marcepanową zamiast czekolady, ale z czekolada zdecydowanie fajniej smakują.

.
Są pyszne jeszcze lekko ciepłe, ale i na zimno smakują wysmienicie.
A zapachach jest po prostu fantastyczny!

Przepis pochodzi z tej książki.

Ostatnio sporo działam kuchennie. W ramach lepszej organizacji czasu i usprawniania sobie życia testuję rozwiązania typu: gotuję dużo na raz i część zamrażam. W końcu szybciej jest pokroić 2 razy więcej mięsa np. na gulasz niż gotowac go dwa razy. Staram się tez układać menu tygodniowe, bo postanowiłam wrócic do zwyczaju robienia zakupów raz w tygodniu. Wprawdzie do Oławy mam niedaleko i jestem tam w ciągu 10-5 minut, ale robienie zakupów z 14-miesięcznym brzdącem nie zawsze jest proste ;) Dodatkową trudnośćią w planowaniu zakupów i posiłków jest to, że mój mąż pracuje częściowo w delegacjach. Czasem są one zaplanowane z wyprzedzeniem, ale czasem wyskakują nagle. Trudno wszak przewidzieć, że maszyny się popsują. No i zostaje z pełnymi garami ;). Zauważylam tez, że jak jestem sama z synkiem to często nie chce mi się dla siebie samej gotować czy odgrzewać obiadu. Próbuję więc wziąć się na sposób i zjeść razem z synkiem, żeby potem nie zapychać kanapkami.
Oczywiście chętnie poznam Wasze patenty w tej dziedzinie, oczywiście jeśli zechcecie się ze mną podzielić :)

A na koniec serduszko.

Przetarte jasnoszarą i srebrną farbą, a wcześniej ozdobione masą przy urzyciu szablonu.
Ot taki drobiazg do zawieszenia :)

Pięknego weekendu!